Met wollige wolken
in de lucht
als stille schaapjes,
wandel ik door de bossen
en geniet van de vogels,
de bomen en de wind
die met elke
zachte zucht
mijn gezicht en
lichaam bemint
Het eeuwig kind
in mij zingt,
lacht en speelt
met de hoop
uit mijn hart
dat ritmisch klopt
op elke pas
en in toenemende rust
de grond waarop ik loop
streelt en kust
De tijd in mijn dag
wordt verleden
al aard ik stevig
met mijn voeten
in het heden...
en gewoon omdat het mag
ga ik zitten op een stam
die vroeger als boom
zwaaiend met zijn kruin
de lucht tot zich nam
En ik bevoel vereerd
zijn droog trotse bast
daar in de bossen,
met de vogels, de wind
en in mijn hart
dat eeuwig kind
zo blij om de natuur
die haar magie deelt
en mijn gebroken part,
weer onvoorwaardelijk heelt.
©Anke